Eski Türkler’de Çadır Ne Demek?
Türk kültürünün en eski özelliklerinden biri olan çadır, Türkler tarafından kullanılan hareket halinde barınma yöntemidir. Aslında, Türkler, çadırlarının göçebe yaşamlarının bir parçası olduğu için çadırlarını sık sık değiştiriyorlardı. Türk çadırları, genellikle çok katlı ve uzun ömürlü olmayan, yapısal olarak basit ve kolay kurulan sığınaklar olarak tanımlanır. Çadırlar, çoğunlukla ahşap çubukların destekleyici kafesleri, deri, çuval, kumaş veya örtülerden oluşan çatı ve dış kılıflardan oluşur.
Türk çadırları, çoğunlukla küçük aile çadırları, kabile topluluklarının çadırları veya çok katlı saray çadırları olarak kullanılıyordu. Aile çadırları, genellikle sürgün, göçebelik veya seyahat sırasında kullanılırdı ve ailelerin çoğunluğu tarafından kullanılan çadırların içi kısa sürede kurulup toplanırdı. Küçük bir aile için özel olarak tasarlanan çadırların çoğu, çok katlı olmamasına rağmen, yeterli alanı kapsayabilecek şekilde tasarlanmıştı.
Kabile çadırları, kabile üyelerinin birlikte yaşadığı, çoğunlukla kalıcı olan ve çadırların çoğunu barındıran yerlerdi. Bu çadırlar, genellikle daha büyük, çok katlı ve daha güçlü çatılardan oluşurdu. Saray çadırları ise, çoğunlukla devletin liderleri için kullanılan, çok katlı, çok lüks ve zengin oymalı çadırlardı. Saray çadırları, genellikle yüksek kalite ahşap çubuklar ve yüksek kaliteli kumaş ve deriden oluşan çatılarla örtülüydü.
Türk çadırlarının yanı sıra, Türkler, çadırlarının içinde ve dışında birçok ayrı özellikleri de kullanıyorlardı. Çadırların içinde, eşya dolapları ve çeşitli kullanım için kullanılan raflar, hatta küçük çadırlar, kanepe veya koltuklar olan küçük eşyaların bulunduğu küçük odalar vardı. Türk çadırlarının dışında da, çadırların çevresi, genellikle çitler veya kapılarla çevrilirdi.
Türk çadırları, göçebe yaşamlarının bir parçası olarak, eski Türkler tarafından kullanılan özel ve özgün bir hareket halinde barınma yöntemiydi. Türkler, çadırlarının içinde ve dışında birçok ayrı özellikleri de kullanıyorlardı. Çadırların içinde, eşya dolapları, raflar ve küçük odalar vardı, çadırların dışında ise, çitler veya kapılarla çevrilirdi. Çadırlar, Türklerin göçebe yaşamlarının bir parçası olarak, sık sık değiştirildiği için çok katlı ve uzun ömürlü olmayan, yapısal olarak basit ve kolay kurulan sığınaklardı.